Bilbao,Spain
2003-TBC

Το Zorrozaurre είναι μια βιομηχανική περιοχή που βρίσκεται στην δυτική είσοδο του Bilbao. Καταλαμβάνει μία έκταση περίπου 60 εκταρίων και μέχρι τον επανασχεδιασμό του είχε 500 κατοίκους και πολλά εργοστάσια, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν εγκαταλελειμμένα. Βρίσκεται δίπλα στο πρώην λιμάνι του Bilbao και χωρίστηκε από τις γειτονικές περιοχές από ένα κανάλι που ανοίχθηκε προκειμένου να μεγαλώσει το λιμάνι. Το κανάλι αυτό μεγάλωσε ακόμα περισσότερο με σκοπό τον έλεγχο των πλημμυρών σε μελλοντικούς χρόνους. Αυτό καθιστά το Ζorrozaurre ένα νησί με στρατηγική θέση για την μελλοντική επέκταση της πόλης. 

Ο σχεδιασμός της περιοχής αυτής περιλάμβανε την αναδιαμόρφωση των υπαρχόντων κατοικιών και την κατασκευή νέων, την κατασκευή νέων βιομηχανιών και τη επίτευξη νέων συνδέσεων μεταξύ της χερσονήσου και της πόλης. Οι κατοικίες προορίζονταν για 15000 νέους κατοίκους ενώ παράλληλα παρέχονταν 6000 θέσεις σε χώρους εργασίας για εργαζόμενους.

Οι βασικές αρχές για το σχεδιασμό της περιοχής ήταν:

• μη αλλοίωση του περιβάλλοντος του ποταμού, ως ένα βασικό στοιχείο που οργανώνει την πόλη

• χρήση του ποταμού προκειμένου να εντοπιστούν κατάλληλα σημεία-κλειδιά της περιοχής, να δοθούν βασικές χαράξεις και μοντέλα σύνδεσης, τα οποία σε συνδυασμό με την τοπολογία του εδάφους να επισημάνουν δυναμικούς χώρους και χώρους συγκέντρωσης.

• αναζήτηση μιας δέσμευσης για να βελτιστοποιήσουν την οργάνωση των υπαρχόντων βιομηχανιών σε σχέση με την πόλη. Η νέα οργάνωση αυτή, σε αντίθεση με την παλιά πόλη, θα παρέχει ελεύθερους χώρους, θα κρατάει τον ιστορικό χαρακτήρα της ενώ παράλληλα θα διαφοροποιείται από αυτόν για να συναντήσει τις δυναμικές και μοντέρνες απαιτήσεις.

• εύρεση λύσεων για κατάλληλη δημιουργία υποδομών νερού και μεταφορών. Οι υποδομές αυτές θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως θεμελιώδη στοιχεία του τόπου.

Το σχέδιο επιτρέπει στον χαρακτήρα της περιοχής και στην έντονη καμπύλη του ποταμού να ασκήσουν επιρροή στον καλά προσδιορισμένο κάνναβο της οργάνωσης του Bilbao. Τα κτίρια δημιουργούν έναν οργανωμένο ιστό κατά μήκος της περιοχής, ο οποίος επεκτείνεται προκειμένου να παραλάβει και να ενσωματώσει τα μικρής κλίμακας κτίρια και να δημιουργήσει περισσότερους ανοιχτούς χώρους. Με τον τρόπο αυτό το σχέδιο συνδυάζει τα ιστορικά κτίρια με τις νέες κατασκευές και δημιουργεί ένα σύνδεσμο που τα ενώνει και τα οδηγεί σε ένα γενικό κοινόχρηστο χώρο μπροστά στο νερό.

Τα κτίρια δημιουργούν ένα σύστημα από πλακάκια, το καθένα από τα οποία καταλαμβάνει έκταση 1000 τ.μ., που επιτρέπουν τον σχηματισμό του εδάφους σε ανταπόκριση με την καμπύλη του ποταμού, το κάνναβο του δρόμου και τον συνεχώς μεταβαλλόμενο προσανατολισμό των κτιρίων. Με τον τρόπο αυτό έχουμε ένα ενιαίο μοντέλο ενώ παράλληλα τονίζεται η διαφορετικότητα των υποενοτήτων που το συνθέτουν. Τα πλακάκια αυτά βρίσκονται σε μια υπερυψωμένη (από το επίπεδο του ποταμού) πλατφόρμα κάτι που βοηθά στην δημιουργία υπόγειων χώρων στάθμευσης, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ένα επίπεδο άμυνας έναντι των πλημμυρών. Με τον τρόπο αυτό το ύψος του δρόμου δίπλα στην όχθη του ποταμού μπορεί να έρθει πιο κοντά στο επίπεδο του νερού καθιστώντας πιο εύκολη την ανάπτυξη μιας πιο στενής σχέσης των κατοίκων με τον ποταμό. Πάνω στις πλατφόρμες τα κτίρια είναι κάθετα στον άξονα του ποταμού ώστε τα μονοπάτια και η θέα να είναι προσιτά σε όλους. Το πλέγμα των κοινόχρηστων και ιδιωτικών χώρων δημιουργείται μέσω της διαφοροποίησης των επιπέδων, προωθώντας μια ισορροπία μεταξύ τους. Όλοι οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι μπορούν να απολαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία από ελεύθερους, υπαίθριους χώρους όπως το μονοπάτι δίπλα στην όχθη του ποταμού, πάρκα, μικρές πλατείες, κοινόχρηστους κήπους.

Το σχέδιο προωθεί την ανάπτυξη τριών ελαφρά προσδιορισμένων περιοχών που ενώνονται με τις γειτονικές στην απέναντι πλευρά, θεμελιώνοντας μαζί με αυτές μεγαλύτερες και πιο πολύπλοκες αστικές περιοχές. Στην μία όχθη, το Zorrozarrue, οδηγεί σε μια φυσική αστική όξυνση. Ακριβώς απέναντι από το ποτάμι και βολικά τοποθετημένο ανάμεσα στα κέντρα μάθησης, υγείας, εργασίας, κάνει αυτή την περιοχή μια ιδανική επιστημονικό-οικονομική περιφέρεια. Η κατασκευαστική δομή εδώ είναι πιο αιχμηρή και σφιχτή απ΄ ότι στο άλλο άκρο του ποταμού, ενώνοντας την υπάρχουσα ιστορική προκυμαία με τις νέες κατασκευές γραφείων και κατοικιών. Αυλές και δημόσιοι δρόμοι δημιουργούν ένα πορώδες και δαιδαλώδες περιβάλλον συνδέοντας το παλιό με το νέο. Η ενδιάμεση περιοχή καλύπτεται με το πάρκο Sarrico κατά μήκος του καναλιού, προκειμένου να δημιουργηθεί μια συνοχή ανάμεσα στα ιστορικά κτίρια διαφορετικού χαρακτήρα. Η περιοχή αυτή προσφέρεται από μόνη της ως κέντρο τέχνης, σπορ και περιβαλλοντικών επιστημών, που συνδέονται διαμέσου μιας ¨πράσινης¨ ζώνης με το πάρκο Sarrico. Η ανοιχτωσιά της περιοχής δημιουργεί την δυνατότητα για ανάπτυξη αθλητικών εγκαταστάσεων, ενώ παράλληλα η μεριά του πάρκου με το νερό θεμελιώνει ένα σημαντικό τοπικό κέντρο για τις γύρω κοινωνίες. Τέλος στην κάτω όχθη, το Zorrozarrue, θεμελιώνει ένα κόμβο με ένα πλέγμα από νέες γέφυρες, δημιουργώντας έναν αστικό σύνδεσμο ανάμεσα στις όχθες του Nervion. Η περιοχή προσδιορίζεται από την στενή επαφή με το νερό για να ενθαρρύνει ασχολίες κατά μήκος του ποταμού. Μαζί οι περιοχές, η μορφολογία του εδάφους από τα ¨πλακάκια¨ και ο ορίζοντας παρουσιάζουν μια εικόνα μιας διακριτής ενότητας. 

Τέλος ένα σύστημα γεφυρών ενώνει την περιοχή με τις γειτονικές της. Αυτό επιτρέπει στο ποτάμι να γίνει ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινής ζωής. Επιπλέον η υπάρχουσα γραμμή τραμ επεκτείνεται και περνάει το νησί δημιουργώντας μία ζώνη δραστηριοτήτων γύρω από αυτή ενώ παράλληλα διευκολύνει την σύνδεση με το κέντρο της πόλης του Bilbao. Το σχέδιο έχει ως στόχο να θέσεις τις τάσεις για μια ολοκληρωμένη πόλη , να καθορίσει νέα μοντέλα ζωής και εργασίας χωρίς να χαθεί η δυνατή τοπική ταυτότητα.